Grivyak köyü Kirkovo belediyesinin en uzak yerleşim yerlerindendir. Bölgenin doğu kısmında bulunmaktadır. Asar tepesinin eteklerine yaslanmış bir köy.

Öğretmenlik yıllarımın ilkleri bu yörede geçtiği için çoktandır o köyü ziyaret etmeye niyetlenmiştim. Köy mevlidine davet edilmiştim. Bu nedenle dağ yokuşlarını yorulmadan tırmandım. Grivyak’ta zaten akrabalarım ve unutulmaz dostlarım var. Köye eriştiğimde mescidin içi ve dışı irili-ufaklı, kadın ve erkekle doluydu. İçerdekiler Mevlidi Şerif ve yüce kitabımızdan ayetler okuyor, dışarıdakiler ise pilav ve kuru fasulye hazırlıyordu. Bir diğerleri de gelen misafirlere şerbet ve kahve ikram ediyordu.

Dini törenden sonra öğle namazı kılındı. İkram edilen fasulye ve pilavın tadı hala ağzımda. Kısa bir sohbetten sonra dostum Mehmet daha birkaç arkadaşla bizleri kahvehaneye davet etti. Aynı zamanda ticaret işçisi olan Celal kardeşimizin o iyi kahveleri ve bilhassa güler yüzü ve tatlı dili orada bulunanları hayrete düşürdü.

Akrabalarımdan Şerife yenge ve torunlarını ziyaret ettim. Beni çok iyi karşıladılar. Dostum Mehmet’i gücendiremezdim tabi. Kapıda beni eşi Fatma karşıladı. Tatlılar ikram edildi. Hayli bir sohbet ettik. Sıra oğullarına gelince biraz sustular – onlar için ko başkası konuşsun diye. İlmiği çözmelerine yardımcı oldum, çünkü önceden küçük oğlu Hasan’ın köy mescidine 1000 leva para bağışında bulunduğunu işitmiştim. (resimdeki) Hasan ve diğer oğulları Şinasi’yle hakkıyla gururlandıkları gözlerinden belliydi. İkisiyle de konuşma fırsatı buldum. Davranışlarından ve konuşmalarından ikisinin de dış güzellikleri olduğu gibi, içlerinin de öyle olduğu belliydi. Aile eğitiminden Yüce rabbimiz iyiliği, işgüzarlığı, insan severliği ve hayırseverliği yalnız onlara vermiş sanki. Tabi onlar da anne ve babalarıyla gurur duyuyorlar. İstanbul’da çalışıp yaşasalar da vakitlerinin daha çoğunu köyde geçiriyorlar. Ebeveynlerinin başı uçlarında pırıl pırıl dönüyorlar adeta. Anneleri Fatma’yı Plovdiv’e tedaviye götüreceklerini onlardan öğrendim.

Ne mutlu bu köyün böyle insanlarına. Herkes bu insanlar gibi olsa keşke. Yüce Peygamberimiz Muhammed Mustafa’nın dediği gibi, herkes kardeş gibi yaşasa.

Mestan ADALI – Emekli öğretmen
Ostrovets köyü, Kirkovo belediyesi

Fotografta: Hasan Mehmet